2023 Autor: Jake Johnson | [email protected]. Zadnja izmjena: 2023-05-24 23:12
Penicilini su grupa antibiotika izvedena iz 6-aminopenicilaminske kiseline (6-APA).
6-aminopenicilaminska kiselina je biciklični sistem koji se sastoji od kondenzacije β-laktamskog prstena i tiazolidinskog prstena, odnosno prstena sastavljenog od 5 azota i sumpora.
Postoje različite vrste penicilina grupisane u dve grupe: prirodni i sintetički penicilini. Prirodni penicilini potiču od različitih vrsta gljiva roda Penicillium, uglavnom vrsta Penicillium notatum i Penicillium chrysogenum. Ove vrste proizvode različite prirodne peniciline, među kojima je onaj poznat kao penicilin G.
Sintetski penicilini se takođe dobijaju počevši od kultura gljiva roda Penicilium, ali prethodnici moraju biti prethodno dodati; odnosno dodaju se supstance koje uzrokuju stvaranje penicilina sa određenim bočnim lancem na poziciji 6. Ovom metodom moguće je dobiti penicilin G sa mnogo većim prinosom ili druge peniciline, kao što su penicilin V ili penicilin O. Proces za dobijanje sintetičkih penicilina odvija se u velikim fermentorima. Proces ima dva dijela ili faze: fazu rasta, u kojoj se gljive razvijaju, i fazu proizvodnje, u kojojprekursori se dodaju mediju i tako gljiva proizvodi antibiotik koji se izlučuje u podlogu. Filtriranjem uspevamo da odvojimo tečnu fazu koja sadrži penicilin, da bismo ga naknadno ekstrahovali i prečistili.
Postoji i druga vrsta penicilina, koji su poznati kao polusintetički penicilini, koji se dobijaju iz gore pomenutog penicilina G, iako se može bazirati i na drugim penicilinima prirodnog porekla. U njima se amino radikal na poziciji 6 penicilina G eliminiše hemijskim metodama, ili djelovanjem enzima, čime se dobija 6-APA kiselina. Kiselina zatim reaguje sa željenim radikalom, čime se dobijaju različiti polusintetički penicilini. Među ovom grupom penicilina vrijedi istaknuti ampicilin i amoksicilin. Amoksicilin je polusintetski tip penicilina širokog spektra djelovanja, koji se primjenjuje oralno, da bi se kasnije u našem tijelu transformirao u ampicilin.
Penicilini, i generalno, svi β-laktamski antibiotici, nestabilni su u kiseloj sredini, kao iu baznoj sredini, jer mogu izazvati razgradnju laktama. Mogu se razbiti i djelovanjem penicilaze (β-laktamaze), enzima koje luče bakterije i koji su sposobni da inaktiviraju antibiotik, što je glavni uzrok otpornosti bakterija na antibiotike. Amidna funkcija, smještena na poziciji 6 bicikličkog sistema, također je osjetljiva.na djelovanje amidaza. Sintetički i polusintetički penicilini općenito su manje osjetljivi na djelovanje β-lakamaz, a otporniji su na kiselu hidrolizu, pa se neki od njih mogu davati čak i oralno.
Penicilin G je neaktivan oralno jer je vrlo osjetljiv na kiselu sredinu želuca, osjetljiv je na β-laktamaze i kod nekih osoba izaziva alergiju koja može dovesti do anafilaktičkog šoka. Penicilin G se obično koristi roditeljski kao natrijeva so, vrlo brzog i kratkog djelovanja, a može se povezati s prokainom za odlaganje djelovanja.
Radikali pozicije 6, sintetičkih i polusintetičkih penicilina, što uslovljava spektar njihovog delovanja. Dakle, glomazni radikali povećavaju stabilnost na hidrolizu u kiselom mediju.
U smislu spektra djelovanja, ovi antibiotici srednjeg ili širokog spektra zavise od penicilina. Oni su aktivni protiv gram-pozitivnih i nekih gram-negativnih bakterija.
