2023 Autor: Jake Johnson | [email protected]. Zadnja izmjena: 2023-05-24 23:12
Alhemija je počela da se razvija oko 3. veka p.n.e. u Aleksandrijskoj oblasti i skoro potpuno izumrla u 16. veku. Njegovo postojanje je dala mješavina tri struje: grčke filozofije, istočnjačkog misticizma i egipatske tehnologije.
Njegov glavni cilj je bio da dobije filozofski kamen (sposoban da transformiše bilo koji metal u zlato) i uprkos tome što ovaj cilj nije postigao, njegov značaj je bio veoma velik u hemiji zahvaljujući eksperimentalnom napretku postignutom u ovom periodu, kao npr. razvoj tehnika destilacije, priprema kiselina kao što su dušična i carska voda (mješavina hlorovodonične i dušične kiseline sposobne da otapa zlato), proizvodnja mekih sapuna, napredak metalurgije, između ostalog.
Zbog svog porijekla, alkemija je uvijek imala mistični karakter povezan sa svojim postojanjem i nije bilo neuobičajeno zazivati bogove i demone pogodne za željene hemijske operacije.
Iz tog razloga, alhemičari su mnogo puta optuženi da sklapaju paktove sa demonima, optuženi i živi spaljeni od strane Inkvizicije Katoličke crkve.
Za laike, svaka hemijska operacija se smatrala nečim natprirodnim i zbog ovih progona alhemičari su se odvajali od društva, a alhemijski rituali su držani u tajnosti jer je sama obaveza bila moguća samo kroz zakletve poput ove koja slijedi:
“IZaklinjem vas nebesima, Zemljom, svjetlom i tamom; Zaklinjem vas vatrom, vazduhom, zemljom i vodom; Zaklinjem te najvišim nebesima, dubinama Zemlje i ponorom Tartara; Zaklinjem te Merkurom i Anubisom, rikom zmaja KerKoruburusa i lajanjem psa Kerbera, čuvara pakla; Imam čaroliju od tri sudbine, od tri furije i od mača da nikome ne otkrijem naše teorije i tehnike.”
Kao što se može vidjeti iz gornjeg teksta, to je zaista bio "klub odabranih" čiji je ulazak značio čuvanje tajne do kraja života alhemičara, zbog čega se vjerovalo da su mnoga urađena djela izgubljena, pa čak i uništena sami.
S druge strane, bilo je i mnogo šarlatana i varalica u ovim medijima koji su pokušavali da iskoriste alhemijski okultizam i čak prodavali formule za proizvodnju kamena filozofa kao što je Ortholainov 1358:
“Živeni sokovi od purpura i celandina probavljaju se 12 dana u konjskom stajskom gnoju. Na kraju ovog vremena dobija se crvenkasti sok. Dobiveni sok ponovo se stavlja u konjsko gnojivo; Takva operacija se mora obaviti s posebnom pažnjom: gnoj se ostavlja da se hrani crvenkastim sokom dok ne postane bogat i nalik na tumor; Smjesa se stavi u poklopljenu teglu i odnese na vatru, odmah nakon ubijanja životinje koja je proizvela stajnjak, dok se sav materijal ne ukloni.reducira se u fini prah; Ovaj prah se mora pomiješati sa uljem vitriola (sumporna kiselina) dok se ne dobije pastasta konzistencija. Kao test, dio ove mase se sipa na rastopljeno olovo, ako se pretvori u čisto zlato, onda je iskustvo savršeno”.
Krajem 16. veka, poslednji alhemičari, očajni i progonjeni od inkvizicije, predvođeni Rosenom Kreutzom, formirali su tajno društvo u to vreme koje traje do danas, nazvano Red Ružinog krsta.
Iako je pohlepa za zlatom mnoge alhemičare i filozofe pretvorila u pomahnitale špekulante, toliko da su neki postali kovači lažnih novčića, alkemija je bila odgovorna za veći dio razvoja laboratorijske opreme i vrlo važna za poboljšanje proizvodnih tehnika mnoge hemijske supstance.
