2023 Autor: Jake Johnson | [email protected]. Zadnja izmjena: 2023-05-24 23:12
Već poznajemo atomski model i znamo da ima pozitivno jezgro okruženo negativnom atmosferom. Ono što drži elektrone oko jezgra je magnetna privlačnost koju jedan vrši na drugog. Podsjećajući se malo na koncepte elektromagnetizma, u fizici, znamo da je električna sila između dva tijela direktno proporcionalna naboju i obrnuto proporcionalna udaljenosti na kvadratu.
Prevodom, što tijelo ima više naboja, to će više privući ili odbijati drugo tijelo i što je udaljenije, to će manje postići tu privlačnost ili odbojnost.
Ako atom ima pozitivno jezgro, očekuje se da će moći privući negativna tijela (u ovom slučaju elektrone), ali, ako ima elektrosferu (koja je negativna), također možemo pretpostaviti da najveća udaljenost do koje jezgro može doseći od negativnog tijela je veličina zraka elektrosfere, zbog odbojne sile koja počinje da se javlja.
Kao što se vidi ovdje:
Kada se čestica približi jezgru, privučena njime, ona se takođe približava elektrosferi, samo što je odbija. Na ovaj način, u teoriji, postoji ravnotežna tačka koja se nalazi približno na udaljenosti jednakoj atomskom radijusu jezgra atoma.
A šta se dešava kada se jedan atom približi drugom?
Jedan počinje da privlači najudaljenije elektrone druge elektrosfere, utoliko jezgro pokušava da ga zadrži. Ono što se dešava je prava borba između jezgara, svako pokušava da privuče spoljašnje elektrone drugog.
Ova sila koju atom mora uhvatiti elektrone od drugih (tj. pobijediti u borbi) dobila je ime elektronegativnosti. Stoga je atom veoma elektronegativan kada je lako ukrasti elektrone od drugih.
A koji je najjači i najslabiji atom?
Ako ponovo analiziramo izraz magnetske sile, uočit ćemo da su dva faktora važna za povećanje elektronegativnosti: nuklearni naboj, sposoban da privuče elektrone, atomski radijus, koji određuje maksimalnu prilaznu udaljenost od elektron u odnosu na jezgro.
Dešava se da je sila direktno proporcionalna naelektrisanju i obrnuto proporcionalna poluprečniku na kvadrat. Zaključujemo da ako udvostručimo nuklearni naboj, sila se udvostručuje, ali ako udvostručimo polumjer, sila se smanjuje četiri puta, dakle, atomski radijus utječe na elektronegativnost mnogo više od nuklearnog naboja.
Desati atom mora biti mali i imati jezgro puno protona
Razmišljajući o periodnom sistemu, znamo da što je veći period (linija) tablice, to će više slojeva imati njena elektrosfera i, posljedično, veći njen atomski radijus, što smanjuje njegovu elektronegativnost.
Atomi koji se nalaze u istom periodu imaju isti broj ljuski, tako da su im radijusi veoma blizu, ali kako se pomeramo desno od tabele iatomski broj raste, raste i broj protona, nuklearni naboj, a time i elektronegativnost.
Dakle, elektronegativnost raste u tabeli odozdo prema gore i s lijeva na desno. Pošto plemeniti gasovi ne pokušavaju ukrasti elektrone nikome, mi ih isključujemo iz ovog svojstva, tako da moramo;
Najelektronegativniji element je fluor, a najmanje elektronegativni je francijum. Prilično je korisno imati pri ruci da zapamtite pravilo, mali red opadajuće elektronegativnosti:
F > O > N > Cl > Br > I > S > C > P > H
Elektronegativnost je osnovno svojstvo za razumijevanje, na primjer, tipova hemijskih veza, polariteta molekula, između ostalih posebnosti.
Mjerenje elektronegativnosti
Za one koji misle da ne možete, naravno da je moguće izmjeriti elektronegativnost. Linus Pauling je već predložio skalu koja pripisuje vrijednost 4,0 najelektronegativnijem atomu (fluor), a vrijednosti preostalih atoma se pripisuju u poređenju. Eksperimentalno možemo dokazati da atom bora, na primjer, privlači elektrone sa upola manjom snagom atoma fluora, tako da je elektronegativnost bora 2,0 na Paulingovoj skali.
A na istoj skali atom sa elektronegativnošću 1,5 privlači elektrone drugog sa silom jednakom 3/8 sile kojom to čini fluor.
