2023 Autor: Jake Johnson | [email protected]. Zadnja izmjena: 2023-05-24 23:12
Charles Darwin, prirodnjak engleske nacionalnosti, živio je između 1809. i 1882. Njegovo djelo "O poreklu vrsta prirodnom selekcijom ili očuvanju favoriziranih rasa u borbi za egzistenciju" objavljeno 24. novembra 1859. revolucioniralo je koncepte tog vremena i otvorio polje kontroverzne diskusije.
Njegovo razmišljanje, pod utjecajem M althusovog teksta "Prvi esej o stanovništvu" (1798.) i "Principi geologije" škotskog Charlesa Lyella (1830.) pojavilo se nakon promatranja flore i faune arhipelaga Galapagoskih ostrva, putovanje koje je obavio na brodu "Bigl", putovanje koje je trajalo pet godina, između 27. decembra 1831. i 2. oktobra 1836. Darvin je na ovom putovanju primetio ptice, zvane zebe, od kojih je pronašao sedam različitih vrsta, ali sa zajedničko deblo, od kojeg su se postepeno odvajali, prilagođavajući se različitim sredinama.
Charles Lyell, upisan u struku, tvrdio je da ne treba pribjeći u smislu evolucije katastrofalnim pojavama, kao što su poplave, već istim uzrocima koji su djelovali tokom dugog vremenskog perioda.
Darwin, u svojoj knjizi, iako su njegove ideje već bile izložene godinu dana ranije u dva saopštenja Lineovskom društvu iz Londona, govori nam da se u svakoj generaciji pojavljuju nasljedne razlike bez očiglednog objašnjenja, što činiOrganizmi se razvijaju prirodnom selekcijom. Vrste sa najvećom adaptacijom na životnu sredinu su one koje se razmnožavaju, dok ostale idu ka svom nestanku, što bi značilo razlog za opstanak.
Fosilnim ostacima je dokazano da su mnoge drevne vrste izumrle, a druge su usvajale nove oblike.
Prije otprilike četiri milijarde godina, prve manifestacije života nastale su kroz rudimentarne ćelije. Višećelijski organizmi pojavili su se prije oko 700 miliona godina. Beskičmenjaci su nastali prije skoro šest stotina miliona godina, a ribe, prvi kičmenjaci, to su učinili prije 450 miliona godina. Flora je nastala prije sto pedeset miliona godina.
Tako su se ribe prilagodile vodenom životu, kopnene životinje životu u tom okruženju, a isto tako i one koje lete. Ali okruženje se menja i ova živa bića se moraju prilagoditi ovim mutacijama.
Ograničeni resursi i konkurencija omogućili su opstanak najsposobnijih.
Ne postoje dvije identične osobe. Razlike nastaju među grupama, ponekad iz geografskih razloga, jer ih specifičnosti sredine tjeraju da usvoje određene osobene karakteristike, a ponekad ima toliko razlika između jedne i druge da je reprodukcija među njima nemoguća. U ovom trenutku kažemo da oni već čine različite vrste.
Prema ovoj teoriji, grupa Homo Sapiens (čovek) je nastala iz grupe hominida, koji su potom nastali od primata, koji su prošli tu veličanstvenu transformaciju da zauzmu uspravan položaj, promene zuba i iznad svega, mozak razvoj.
Ljudski hromozom 6 je identičan hromozomu gorile, šimpanze i orangutana, pa iz toga sledi da su sva četiri imala zajedničkog pretka.
Kao što mu je podršku, posebno od strane vjerskih zajednica, pružao vrlo dobar dio naučnog svijeta kao što su Huxley, Lyell i Hooker, britanskog porijekla i Hekel nemačke nacionalnosti, morao je da trpi žestoko protivljenje jer njegova teza je očigledno bila suprotna religijskom poimanju svijeta.
Louis Pasteur je krajem 19. veka pokazao da je teorija spontanog nastajanja, koja je smatrala da se život može generisati iz nežive materije, pogrešna. Na primjer, crvi iz leševa koji se raspadaju.
Moderno, nova naučna istraživanja rodila su sintetičku ili neodarvinističku teoriju, koja je doživjela veliki razvoj između 1930. i 1940. godine. Među najistaknutijim naučnicima možemo spomenuti Teodosija Dobžanskog (genetičar), Ernsta Mayra (zoologa).) Gregor Simpson (pasleontolog) i Julien Huxley (biolog).
Ova struja kaže da se evolucija događa na genetskoj osnovi, a promjene se dešavaju u strukturi gena, zbog prilagođavanja koje zahtijeva okolina kada varira. Na njih ne bi djelovala samo prirodna selekcija, već i drugi faktori, kao nprGenetski drift, migracija ili tok gena. Grupe pojedinaca lociranih u različitim sredinama, sa različitim adaptivnim zahtjevima, dovešće do različitih evolucija.
Genetski drift implicira nesmjernu promjenu. Zbog nasumične greške u reprodukciji, dolazi do greške u prijenosu genotipa.
Sjevernoamerički paleontolozi su formulirali teoriju punktirane ravnoteže, gdje smatraju da evolucijski ritam nije konstantan.
Najnovije tvrdnje nauke naglašavaju da su potrebne mnoge različite genetske mutacije da bi se pojavio fenotip, jedinka koja dovodi do nove vrste.
