2023 Autor: Jake Johnson | [email protected]. Zadnja izmjena: 2023-05-24 23:12
Teritoriju Malvinskih ostrva, koja se nalazi na krajnjem jugoistoku Republike Argentine, otkrio je 1520. godine jedan od brodova Magelanove ekspedicije, čija je misija bila da pronađe međuokeanski prolaz koji povezuje Atlantik Okean sa Pacifikom, vlasništvo Španije, prema razgraničenju koje su izvršile papske bule.
Godine 1690. engleski kapetan John Strong iskrcao se na otoke, preimenujući tjesnac San Carlos, koji razdvaja Foklandske otoke, u Foklandski moreuz u znak sjećanja na Sir Luciusa Caryja, 2. vikonta Falklanda. Godine 1740. sukobili su se engleski i španski bez jasnih rezultata za suverenitet tog mjesta.
Godine 1764. Francuzi su, dolazeći iz francuske luke Saint Maló, nazvali ostrva u znak poštovanja prema mestu njihovog porekla, Malouinskim ostrvima, okupirajući ih, u ime kralja Francuske, uprkos tome što su bili privatno organizovani poduhvat Louis Antoine de Bougainville, osnivajući luku Saint Louis.
Suočeni sa španskim potraživanjima, povratili su ostrva, nakon obeštećenja francuskog kolonizatora, koje su nazvali Malvini, ali su 1765. godine tamo stigli Englezi i zauzeli te posede koje su nazvali Foklandska ostrva.
Ova engleska okupacija ostrva je prestala 1770. godine, povratkom Španije, koju je Velika Britanija priznala 1825. godine, kao sastavni deo nove državeargentinski.
Puerto Soledad, dat je u koncesiju, 1828. godine, Luisu Vernetu, od strane vlade Buenos Airesa kako bi ga kolonizirala. Sto gaučoa i Indijanaca otišlo je tamo da uzgajaju stoku.
Kada je 1829. Vernet zauzimao poziciju guvernera Malvina, Englezi su prisvojili svoje pravo suvereniteta nad ostrvima, s argumentom da su njihovi otkrivači, uzeli ih silom 1833., prije nego što su ih uništili 1831. argentinsko naselje Puerto Soledad.
Argentinska Republika je stalno polagala svoja prava na ostrva. 11. aprila 1968. proglasila je svoj suverenitet nad južnom teritorijom, pregovarajući o njenoj dekolonizaciji sa Velikom Britanijom.
Dana 16. decembra 1969. godine, UN su čestitale objema državama na napretku pregovora, koji, međutim, nisu uspjeli.
Tokom argentinske vojne diktature koja je započela 1976. godine, odlučeno je da se započne Foklandski rat, gdje su se legitimna prava potraživanja pomiješala s političkim težnjama vlade čiji je prestiž bio na glasu narušen, i morao je nekako imati popularna podrška.
Napetosti u argentinsko-britanskim odnosima su porasle zbog određenih incidenata, kao što je onaj iz tajne pomorske operacije koju je izvela Argentina, na ostrvu na ostrvima Južni Sanwich, zvanom Thule, u naučne svrhe, 1976. koji je prema Britancima pokrivao drugu svrhu.
Predsjednik Leopoldo Fortunato G altieri i mornari Jorge Isaac Anaya iEmilio Massera, počeo je predlagati ratnu strategiju, s obzirom na to da će Sjedinjene Države ostati neutralne.
Prethodno je G altieri pokušao da pregovara sa Britancima, ali su oni odbili zahtev.
28. marta 1982., flota je otišla za Malvine, koju su činili brod Cabo San Antonio, nosač aviona 25 de Mayo, razarači Santísima Trinidad i Hércules, korvete Grandville i Drumond, podmornica Santa Fe i ledolomac Irízar, oporavljanje ostrva 2. aprila 1982., nakon predaje bez ikakvog otpora, guvernera Rexa Hunta, stvarajući argentinsku vojnu vladu.
Puerto Stanley, njegov glavni grad, zvao se Puerto Argentino. Argentinski ministar vanjskih poslova Nicanor Costa Méndez započeo je pregovore diplomatskim kanalima.
Vijeće sigurnosti Ujedinjenih naroda, izdalo je rezoluciju 502, 3. aprila, gdje je od 15 glasova, 10 prebrojano u korist njenog odobrenja (Sjedinjene Američke Države, Francuska, Gvajana, Irska, Japan, Jordan, Togo, Uganda, Zair i Velika Britanija), 4 suzdržana (Sovjetski Savez, Kina, Poljska i Španija) dok je samo Panama glasala protiv njene primjene, što je favoriziralo britansku vladu. Ovom rezolucijom naloženo je povlačenje argentinskih snaga i traženje diplomatskog rješenja sukoba.
Sjevernoamerički izaslanik Haig, pokušao je posredovati, predlažući tripartitnu administraciju koju bi činile dvije sukobljene zemlje i Sjedinjene Države koje bi djelovale kao garant, započinjući direktne pregovore, uz konsultacije sa otočanima. IsPrijedlog nije uspio, kao i predsjednik Perua, Belaúnde Ferry, koji je pokazao stav podrške argentinskom cilju.
10. aprila, Plaza de Mayo, u Buenos Airesu, okupila je grozničavu gomilu koja je tražila oporavak ostrva.
Dana 15. aprila osnovan je Patriotski fond Malvinas Argentinas, gdje je kroz reklamne kampanje podstican doprinos u novcu i vrstama za patriotsku stvar, čime su prikupljena mnoga sredstva, čija je krajnja destinacija bila nepoznata.
Dana 19. aprila, ministar vanjskih poslova Costa Méndez zatražio je primjenu Interameričkog ugovora o recipročnoj pomoći kojim su američke zemlje iskazale solidarnost u suočavanju s prijetnjom jednoj državi članici, od strane druge koja pripada drugoj kontinent.
Iz Velike Britanije, pod strogom i konzervativnom upravom ministrice Margaret Thatcher, isplovila je flota koja je postigla trenutnu predaju trupa koje je predvodio poručnik Alfredo Astiz, povrativši Gruziju, nakon napada na Port Leith i Grytviken.
1. maja Britanci su prvi put napali iz vazduha, četiri puta u Puerto Argentinu, i helikopterima u Puerto Darvinu. Argentinske trupe spriječile su iskrcavanje.
Potonuće broda General Belgrano, 2. maja, izvan zone isključenja koju je proglasila Ujedinjeno Kraljevstvo, bio je početak argentinske katastrofe. Tri stotine dvadeset i tri osobe ubrajane su među mrtve i nestale.
Argentinci nemajuimali su organizovane snage. Vojnici, slabo hranjeni i slabije naoružani, neadekvatno odjeveni za velike južne hladnoće, a većina njih ima samo 18 godina, pošto im je služenje vojnog roka svedeno na te godine. Trupe su se akumulirale u arhipelagu bez ikakve strategije. Britanci su bili superiorni u oružju, obuci i vojnim resursima svih vrsta.
4. maja 1982. ponovo su pretrpljeni britanski vazdušni napadi u lukama Argentine i Darvina. Engleski razarač Sheffield potopila je argentinska pomorska avijacija, opremljena raketama Exocet.
Devetog maja, argentinski ribarski čamac Narwal je potopljen, a 12. istog mjeseca, transatlantska kraljica Elizabeta je otišla iz Sautemptona sa 3800 vojnika.
Dok su mirovni prijedlozi propali, Argentina je postigla neke trijumfe, kao što je potapanje fregate Ardent i uništenje tri aviona Harrier i dva helikoptera.
Argentinske zračne snage spriječile su 8. juna pokušaj slijetanja u Fitz Roy i Bahía Agradable. Potopljena je fregata Plymouth i transport trupa Sir Galahad i Sir Tristan.
Dana 12. juna, jedan dan nakon što je Papa stigao u Argentinu u težnji za mirom, nakon što je bio u Londonu, došlo je do intenzivne borbe na ostrvima što je omogućilo Britancima, pod komandom Jeremyja Moorea, da napreduju na Puerto Argentino.
U devet sati ujutro, 14. juna 1982., Britanci su zatražili argentinsku predaju. Predsjednik G altieri je to odbioprihvati poraz, ali general Menéndez je prihvatio predaju.
U ratu je poginulo 649 argentinskih vojnika, 255 Engleza i 3 ostrvljana. Argentina je izgubila posjed nad ostrvima, a vojna hunta je vidjela da je malo moći koje je ostavila uništeno, zapečativši put demokratske obnove koja se materijalizirala 1983.
