2023 Autor: Jake Johnson | [email protected]. Zadnja izmjena: 2023-05-24 23:12
Portugal je, kao i Španija, morao da trpi muslimansku invaziju dugi niz godina. Nakon što je ovaj problem riješen, posvetili su se intenziviranju svoje trgovine tražeći nova tržišta.
Trgovina Portugalaca sa Istočnom Indijom bila je oslabljena napredovanjem Arapa koji su počeli da monopoliziraju trgovinu u Indijskom okeanu. To je bio razlog zašto je Potugal, u potrazi za novim tržištima, počeo da obraća pažnju na svoje kolonizovane teritorije u Americi, koje su mu odgovarale Ugovorom iz Tordesillasa.
Aboridžina koje su zatekli u Brazilu bilo je malo, i iako se nisu opirali osvajanju, nisu činili dovoljno radne snage za poljoprivrednu i rudarsku eksploataciju.
Teritorija pod portugalskom vlašću bila je podijeljena na petnaest kapetanija koje su bile sljedeće od sjevera prema jugu: Río Grande, Paraiba, Itamaraca, Pernambuco, Itaparica, Paraguacu, Bahía, Ilhéus, Porto Seguro, Espiritu Santo, Santo Tomé, Rio de Janeiro, Santo Amaro, San Vicente i Santa Ana.
Položaj kapetana bio je nasljedan, i on je svoju vlast koristio široko, uz potpunu slobodu. Ovaj sistem nije napredovao i zamenio ga je guverner, koji je živeo u Bahiji, glavnom gradu kolonijalnog sistema, i koji je odgovarao na naredbe kralja.
Portugalci koji su prvobitno stigli u Brazil bili su najmanje odabrani dio evropskog društva, mnogi od njih optuženi zaizdajice ili lopovi. Od 1530. godine počeli su da pristižu talasi imigracije, sa pripadnicima svih društvenih klasa, da bi se naselili u produktivne svrhe, kada su druge strane nacije zapretile da će izvršiti komercijalizaciju brazilskog drveta u tom području.
Nedostatak domorodačkog stanovništva nije dozvolio proces mešanja koji se dogodio u Španskoj Americi, iako je nedostatak portugalskih žena na neki način doprineo rasnoj interakciji. Društveno su se razlikovale dvije grupe: bijela manjina, Portugalci i njihovi kolonijalni potomci, vlasnici svih prava, koji su zauzimali državne položaje, obavljali trgovinu, zanatstvo i eksploataciju šećera. S druge strane, afrički robovi, dovedeni zbog nedostatka domaće radne snage, bez prava.
Brazilwood, drvo koje je raslo u okolini, i koje je imalo posebnost da se koristilo za bojenje tkanina, od boje koja je izvađena iz njegove kore, posečeno je neselektivno, vršeći ekstraktivnu aktivnost, bez ikakvog brine o ekološkim posljedicama toga i poslao u Evropu na preradu ekstrakcije boje. Područje je očišćeno, a korišteno je za uzgoj šećerne trske, u 17. vijeku, koja je eksploatisana na plantažama.
Do tada se šećerna trska uzgajala u portugalskim kolonijama na Azorima i ostrvima Madeira, u Atlantskom okeanu. U ovoj kulturi već je uzeto u obzir više mjera opreza kako bi se napravila produktivna ulaganja. Evropljani nisu znaliova biljka, koja je u Ameriku stigla iz Azije koju su doneli portugalski trgovci, a do tada se šećer dobijao iz repe.
Plantaže su bile velika imanja na kojima su se afrički robovi posvetili isključivo određenoj kulturi, u ovom slučaju šećernoj trsci, a vlasnici su ulagali velike sume u mašineriju. Trska se prerađivala u mlinovima, a iz nje se vadio šećer. Vlasnici plantaža su živjeli u velikoj kući, a robovi su živjeli u senzali, sobama namijenjenim njima.
Mali farmeri ili farmeri su takođe proizvodili šećernu trsku, ali na rudimentarniji način, jer im je nedostajao potreban kapital za investiciju koja bi proizvela prinose velikih plantaža.
U 18. veku, međunarodna konkurencija izazvana holandskim plantažama na Antilima utvrdila je da je brazilska šećerna trska bila manje tražena, iako se krajem istog veka tržište oporavilo i proizvodnja ponovo počela da raste, posebno u sjeveroistočno područje. Novi proizvod je počeo da ima veliki uspeh, kafa, proizvedena uglavnom u Sao Paulu.
Rad u rudnicima je takođe bio izvor bogatstva za Portugalce, ali su ih pronašli tek u 18. veku, za koje su organizovali ekspedicije, zvane bandeiras, i njihove članove, bandeirantes, kako bi pronašli područja koja su bogata u zlatu i dijamantima. Regija koja je najviše doprinijela ovim ciljevima bila je Mina Gerais, koja je privukla veliki broj Portugalaca u to područje.zaveden željom za bogatstvom.
U 19. veku, portugalski imigranti su se naselili u urbanim sredinama, dok su se Nemci i Italijani naselili u ruralnim oblastima.
