2023 Autor: Jake Johnson | [email protected]. Zadnja izmjena: 2023-05-24 23:12
Faysal I ili Faisal I rođen je u Meki 1885. Bio je prvi kralj Iraka. Osnivač moderne dinastije Hašemita, potomci Hasima, koji pripadaju plemenu Koreichitas koji su bili zaduženi za brigu o Kabi ili Crnom kamenu i čuvari muslimanskog svetog mjesta. Pleme kojem je i prorok pripadao Muhammad.
Bio je sin Husayna ibn Ali, prvog kralja Hidžaza (današnja Saudijska Arabija); njegova dva starija brata su također imala zanimanja povezana s moći: najstariji sin, Alí ibn Husayn slijedio je očeve stope, zamijenivši ga na prijestolju i Abdullah ibn Husayn postao prvi kralj Jordana.
Tokom Prvog svjetskog rata borio se prvo u Otomanskoj vojsci u Siriji, a potom se 1916. vratio u Hidžaz odakle je zajedno sa svojom porodicom uz pomoć Engleske govorio protiv Osmanskog carstva.
Kada ga je sudbina ukrstila sa Thomasom Edwardom Lawrenceom, poznatim kao Lawrence of Arabia, likom koji se borio za nezavisnost arapske zemlje; oboje su se borili u Damasku protiv Osmanlija.
Tokom ovog vremena došao je u kontakt sa cionizmom, čiji je najviši predstavnik bio Jaim Weizmann, kasnije prvi predsjednik Izraela. Dana 3. januara 1919., oba lidera, muslimanski i cionistički, sklopili su pakt kojim je Faysal priznao izgradnju jevrejske države uPalestina, zadržavajući Arapima kontrolu nad svetim mjestima islama. U zamjenu, cionisti su trebali podržati stvaranje arapske države u cijelom regionu, isključujući Palestinu.
Mesec dana kasnije, cionisti su zahtevali potpuno jevrejsku Palestinu na pariškoj konferenciji, a Arapi su to odbili od Damaska.
Godine 1920. proglašen je kraljem Sirije, a zbačen je ubrzo nakon francuske okupacije. 1916. Francuska i Engleska potpisale su sporazum Sykes-Picot, kojim su obje zemlje podijelile tursku teritoriju na Bliskom istoku. S obzirom na okolnosti, Faysal je morao prihvatiti uvjete sporazuma, postajući administrator Sirije do 1919. Iako su Arapi i Englezi imali zajednički dogovor, pokazalo se da je Damask područje francuskog utjecaja. Godine 1920. proglašen je kraljem Sirije, ali su ga Francuzi zbacili. Godine 1921. i zahvaljujući plebiscitu, Faysal je mogao biti izabran za kralja Iraka sa apsolutnom većinom glasova, 96%. Počevši od 1932. godine, iračka nacionalna skupština priznala ga je za ustavnog monarha. Vrijedi spomenuti da je zemlja ostala pod engleskim tutorstvom gotovo još jednu deceniju.
3. oktobra 1932. Irak je stekao nezavisnost i iste godine je primljen u Ligu naroda.
Faysal Umro sam u Bernu 1933.; naslijedio ga je sin Gazi I.
