2023 Autor: Jake Johnson | [email protected]. Zadnja izmjena: 2023-05-24 23:12
Jedan od uzroka napetosti koja prevladava u Libanu je sukob između različitih zajednica i denominacija. Zapravo, to je jedina zemlja na Bliskom istoku u kojoj su kršćani snažno prisutni.
Trenutno, uprkos velikom demografskom padu uzrokovanom emigracijom i visokom stopom nataliteta koju obično imaju šiiti, oni i dalje predstavljaju 35% stanovništva. Ovo je u suprotnosti sa postojećim popisom iz 1975. godine, kada je većina ispovijedala kršćanstvo: između 55% i 65% Libanaca.
Ne samo da je njegova demografska težina izuzetna, već se mora istaći i njegova politička moć. S obzirom na poseban libanonski sistem, u kojem članovi svake denominacije moraju da se pojavljuju u vladi, nije iznenađujuće da su kršćanske porodice poput Gemayela došle na vlast posljednjih decenija. I, isto tako, odlučno su učestvovali u svim oružanim sukobima koji su se odigrali u maloj zemlji kedra.
Upravo Gemayel pripadaju prilično nepoznatoj grani kršćanstva, barem u Evropi. Oni su Maroniti, većina među libanonskim kršćanima. Oni predstavljaju 25% stanovništva, dostižući skoro milion ljudi.
Ali ko su Maroniti? Vjerski su povezani s Katoličkom crkvom u Rimu, čineći dio istočnog obreda. Njegova priča, međutim,počinje mnogo prije ove unije sa Rimom.
Sljedbenici ovog vjerovanja uzimaju svoje ime po svetom Maronu, pustinjaku koji je živio na sjeveroistoku Sirije. Tamo je uspio stvoriti grupu vjernika u S V, grupu koja je ostala vjerna njegovoj poruci nakon njegove smrti. Uzeli su svoje ime po njemu, Maroniti.
Iako među istraživačima još uvijek postoji dosta neslaganja, neki, poput libanonskog istoričara Kamala Salibija, ističu da je njegovo porijeklo među sirijskim arapskim zajednicama, budući da je to njihova etnička grupa koja je stigla na to područje prije nego što je islam postao dominantna religija. Prema ovom istoričaru, njegov geografski položaj, na planini Liban, omogućio je stvaranje izolovane grupe, nepropusne za spoljne uticaje. Maroniti su se doselili na ovo područje iz Sirije, zbog arapske dominacije u 7. stoljeću
Maronovi sljedbenici su, međutim, pretrpjeli progon od strane drugih kršćana, koji su pripadali jednoj od brojnih grana ove religije koja je postojala na tom području. To je bio slučaj sa jakobitima, na primjer, uzrokujući smrt najmanje 350 maronitskih monaha.
Teološki gledano, iako su optuženi da prakticiraju kršćansku jeres zvanu monotelizam, koja tvrdi da Isus nema ljudske kvalitete, samo božanske kvalitete, mnogi istoričari to poriču. Istina je da je njegovu doktrinu osudio VI vaseljenski sabor u Konstantinopolju u tom istom VII veku.
Maroniti su održavali svoju zajednicu kroz vekove. Dakle, kadaevropski križari stižu u to područje, pokušavaju im pomoći da osvoje te krajeve, ne s mukom, jer se krstaši nisu odlikovali finoćom razmišljanja i mnogo puta nisu pitali za vjeru osobe ispred od njih pre nego što se završi. Međutim, ovaj sastanak je pomogao Maronitima da dođu u kontakt sa Latinskom crkvom.
Od tada do kraja 19. vijeka, zajednica nije prolazila kroz velike potrese, uprkos osmanskoj vladavini tom zemljom. Njihovi problemi počinju 1860. godine, kada ih počinje napadati sekta, koja je još uvijek prisutna u Libanu i s kojom su još uvijek u sukobu. Radi se o Druzima, koje oni smatraju nemuslimanima, iako sami po sebi.
Maronitski patrijarh traži intervenciju evropskih sila da se zaustavi pokolj. Prema nekim izvorima, možda je u ovim sukobima bilo više od 20.000 mrtvih. Patrijarhov poziv se čuje i Francuska, Engleska, Rusija i Austrija mu priskaču u pomoć.
Dolaskom trupa iz ovih zemalja, Maroniti su dobili novi status koji je trajao do Prvog svjetskog rata. Nakon ovog i Sykes-Picot sporazuma kojim je Liban nastao pod francuskim mandatom, Maroniti su ti koji traže njihovu potpunu nezavisnost. Preciznije, maronitski patrijarh Elías Hoyek je 1920. tvrdio ovu nezavisnost, nezavisnost (više teoretsku nego stvarnu) koju su priznale Francuska i Engleska. Tako se rađa nezavisna država pod imenom Veliki Liban.
Konačno, šest godina kasnije,stvarnu nezavisnost, 26. maja 1926. godine kada je stvorena Libanska Republika.
Od tada, i zahvaljujući pokretima koje su napravili tokom francuske okupacije kako bi ostali blizu vlasti, Maroniti su uspjeli dobiti mjesto u komplikovanoj opremi koja upravlja politikom zemlje, zupčanici koji se uvijek sprema da se pokvari eksplodirati na hiljadu komada.
Njihova glavna stranka danas je Falange Party, optužena za brojne zločine u posljednje tri decenije.
