2023 Autor: Jake Johnson | [email protected]. Zadnja izmjena: 2023-05-24 23:12
Iako pisana svedočanstva o ovoj civilizaciji datiraju iz 1. veka, još od neolita, doseljenici koji pripadaju rasi Ainu naseljavali su arhipelag Japana, dolazeći sa jugoistoka Kine i Koreje.
Ovi primitivni stanovnici morali su se povući na sjever teritorije, pošto su drugi narodi okupirali ostatak arhipelaga.
Ainu su bili korpulentni, kovrdžave kose, a žene su tetovirale brkove. Njihovi domovi su građeni od trske i bili su lovci, ribari i zanatlije, radili su sa drvetom, keramikom i pravili tkanine od biljnih vlakana.
Kina je izvršila uticaj na Japan u ovom ranom periodu, uspostavljajući trgovinske veze i namećući svoju kulturu. Sa Korejom je odnos bio jedan od ratnih sukoba.
Ovaj rani period, poznat kao Jomon, protezao se od 10.000 do 3.000 pne
U četvrtom veku hrišćanske ere osnovano je kraljevstvo Japan. Ovaj period je poznat kao Yayoi. Iz Indije, njene izvorne zemlje, budizam se proširio u Kinu i Koreju, a odatle je ušao u Japan.
U 300. godini počela je nova faza nazvana Kofun, gde je carstvo konsolidovano, pod uticajem cara Jimmua, koji je sa Kjušua, velikog ostrva koje se nalazi južno od arhipelaga, pokrenuo ekspanzionističku politiku, koji je došao u Yamato (današnja prefektura Nara) na glavnom ostrvu Japana.
Politički sistem u Japanu, od 645. godine, bio je, zbog uticaja uspostavljenog u Kini, sistem apsolutnih monarhija. Mikado, japanska dinastija, osnovala je svoj glavni grad u Nari 710. godine, počevši od perioda Nare. Međutim, kontrola nad državom bila je u rukama moćne porodice Fujiwara, koji nikada nisu bili kraljevi, ali su imali odlučujući uticaj na pitanja vlade. Godine 794. glavni grad je premješten u Heian, današnji Kjoto, a ova faza je bila poznata kao Heian, koja je trajala od 794. do 1185.
Porodicu Fujiwara kao centar moći zamijenila je porodica Minamoto. Godine 1185. član te porodice dobio je titulu šoguna, nasljednu. Lik cara bio je samo simboličan.
Oko ove vladarske porodice nastalo je ratničko i feudalno društvo, ističući samuraje, profesionalne vojnike obdarene kodeksom časti, koji su im nametnuli borbu za svog gospodara i njegovo kraljevstvo, do posljednjih posljedica.
Mongoli, koji su pokušali da zauzmu ostrva, podlegli su japanskim snagama u svom prvom pokušaju, a prirodnim nesrećama u drugom, pošto je mongolsku flotu uništio silovit tajfun, odatle nazvan kamikase, što znači "božanski vetar". Naziv kamikase dodijeljen je kasnije, u Drugom svjetskom ratu, za označavanje pilota samoubica, koji su rušili svoje avione protiv neprijatelja.
Japan nije održavao kontakt sa Zapadom sve do sredineiz 16. veka. Evropljani koji su stigli oko 1542. godine naučili su ih da grade utvrđenja i koriste vatreno oružje, u ekonomiji koja je ostala zasnovana na poljoprivredi, sa ratovima između klanova.
Godine 1607, novi šoguni su pripadali porodici Tokugawa, vršeći despotsku komandu, uz snažnu državnu intervenciju.
Iako su u početku Evropljani bili dobro prihvaćeni i kršćanstvo je napredovalo, 1638. godine sve veze s Evropom su zatvorene, a kršćanstvo zabranjeno, kultura stranaca je viđena kao suprotna, suprotstavljena i negativna za svoju vlastitu. Luke su bile zatvorene za Evropljane, odbijajući čak ni da prime Japance koji su živeli izvan njihove zemlje.
Međutim, njihovi trgovinski odnosi sa Kinom su nastavljeni, a otvaranje prema zapadnom svijetu postignuto je preko Holanđana, koji su ih doveli u kontakt sa naučnim dostignućima, posebno u pogledu medicine.
Godine 1853. potpisan je ugovor iz Kanagawe, zbog američkog napada, koji ih je prisilio da započnu trgovinske pregovore sa Zapadom.
U periodu porodice Tokugawa, počeo je proces urbanizacije, rastom trgovačke klase, pri čemu se ističe grad Yedo.
Spoljni sukobi su prestali, što je stvorilo praznu vojnu klasu, stanovništvo je značajno poraslo i šintoizam, njegova izvorna religija, je ponovo rođen. Godine 1867. došlo je do propadanja porodice Tokugawa i približavanjazapadni svijet.
Sve se promijenilo kada je japanski tron zauzeo car Mutsu-Hito, posthumno poznat kao car Meiji, 1867. godine, koji je svoju zemlju pretvorio u modernu državu. Položaji šoguna su odgovarali porodici Hojo i 1336. godine porodica Ashikaga je nestala sa carem Mutsu-Hito, koji je okončao prevlast nasljednih porodičnih položaja. Japanci koje su njihovi kineski susjedi smatrali inferiornim, a prozvali su ih "patuljasti pirati", okupirali su Formozu 1895. godine, nakon što su im nanijeli porazan poraz.
Rusija, velika vojna sila morala je da trpi poraz od Japana 1905.
Tokom Prvog svetskog rata, okupirali su nemačku bazu u Kiao. Tchen, koja se nalazi u kontinentalnoj Kini i na nemačkim ostrvima severnog Pacifika.
Na kraju Prvog svetskog rata, Japan je morao da prihvati ograničenja svoje vojne opreme, ali su zapadnjaci morali da se uzdrže od izgradnje baza na značajnom području Pacifika.
Japan je postao pomorska sila, a ubrzo i industrijska.
Tokom svjetske krize 1929. godine, japanska demokratija je prošla kroz mučan period. Njena privreda je patila jer je cena njenog glavnog izvoznog proizvoda, svile, pala, a vojska je počela da dominira političkim životom države.
Između 1931. i 1936. godine bile su vojne kampanje u sjevernoj Kini, s ekspanzionističkom politikom zasnovanom na njemačkom principu potrebe za „životnim prostorom“. U1933. došlo je do invazije na Mandžuriju, u sjevernoj Kini, gdje su Japanci nametnuli vladu vjernu svojim opredjeljenjima (marionetsku vladu) nazvanu Manchukuo, a 1937. je došlo do okupacije Kine.
Japan je potpisao savez sa nacističkom Nemačkom 1936. godine, ujedinjeni agresivnim nacionalizmom.
Suočeni sa Sjedinjenim Državama, Japanci su morali da izdrže ekonomsku odmazdu, koja je kulminirala tokom Drugog svetskog rata napadom Japana na Pearl Harbor na Sjedinjene Države.
Ovaj veliki svjetski sukob doživio je svoj vrhunac, kada su nakon japanskog otpora i odbijanja da se predaju, na njegovoj teritoriji eksplodirale sudbonosne atomske bombe Hirošime i Nagasakija, koje su okončane japanskim imperijalističkim planovima.
Vojna okupacija Sjedinjenih Država na teritoriji Japana trajala je do 1951. Od tada, posvećenost i kreativan i vrijedan duh japanskog naroda svrstavaju njihovu naciju među najbogatije, najmodernije i najrazvijenije sa planete, što dovodi do priče o "ekonomskom čudu".
Ovaj napredak i njegov pristup demokratskom svijetu omogućili su mu da uđe u UN 18. decembra 1956. godine, osam puta kao nestalni član Vijeća sigurnosti. Od 1960. godine redovni je član Ekonomsko-socijalnog savjeta. Njegovi mistični običaji bili su ublaženi, među njima i oboženje njegovog cara. Izvršna vlast je bila zadužena za premijera, trenutno,igra Junichiro Koizumi. Zakonodavna vlast u Dijeti, koju formiraju Predstavnički dom i vijećnici, gdje PLD (Liberalno demokratska partija) ima prednost. Sudsku vlast čine Vrhovni sud pravde i niži sudovi.
Godine 1972. oduzeli su ostrvo Okinawa od Sjedinjenih Država.
Godine 1992, japanskim snagama je legalno dozvoljeno da učestvuju u mirovnim operacijama UN-a, nastavljajući putem međunarodne saradnje, boreći se za razoružanje i mir i sigurnost, obezbeđujući obavezne kvote, dobrovoljne priloge i ljudske resurse.
Godinama je Japan nastojao da se pridruži Vijeću sigurnosti Ujedinjenih naroda. Početkom ove, 2007. godine, Condoleezza Rice, američka državna sekretarka, podržala je ovu mogućnost, ali u zamjenu da Japan prestane bojkotirati unos mesa iz Sjedinjenih Država, navodeći da su američke krave zaražene.
