2023 Autor: Jake Johnson | [email protected]. Zadnja izmjena: 2023-05-24 23:12
U Narodnoj skupštini postojala su dva sektora, oba pripadala buržoaziji i koja su se podudarala u borbi protiv kralja, plemstva i nametanja liberalnih principa, ali distancirana u pogledu svojih interesa i sredstava za postizanje svojih ciljeva.
Biznismeni i krupni trgovci koji su činili veliku buržoaziju, zvanu Žirondinci, jer su dolazili iz oblasti na jugu Francuske, zvane Gironde, bili su umjereni, imali su podršku provincija i smatrali su mudrim da nađu sporazum sa monarhijom i plemstvom, ograničavajući kraljevsku vlast, ali ne dozvoljavajući pravo glasa za siromašne slojeve, koji nisu plaćali poreze. Razlog je bio strah ovog buržoaskog sektora, koji je postigao veliki prestiž, da će zbog narodnih pokreta izgubiti svoje privilegije.
Drugi sektor bio je sektor jakobinaca, ime koje dolazi sa njihovih sastanaka u samostanu reda jakobinaca, ekstremista, čvrstih i veoma dobro organizovanih, uz podršku Vijeće i građani Pariza. Uglavnom su ga činili profesionalci i skromni vlasnici koji su htjeli definitivno ukinuti monarhiju i proglasiti demokratsku Republiku, sa pravom glasa za sve društvene slojeve.
Prvi sektor je postavljen na vijećanje, desno u Skupštini, drugi, lijevo, a odatle dolazi naknadna podjela između stranakadesno i lijevo, u zavisnosti od toga da li su konzervativni u svom političkom djelovanju ili predlažu mjere usmjerene na duboke i nasilne promjene.
Žirondinci su se trijumfalno posvetili u oktobru 1791. godine, kada je Skupština, koja je imala većinu među svojim članovima, odobrila prvi ustav, koji je nametnuo parlamentarnu monarhiju, u kojoj će članove parlamenta birati imućni slojevi. Kralj je nastavio na vlasti sa ograničenjima svojih moći.
Međutim, ova situacija se bitno promijenila između 1792. i 1794. godine, kada su jakobinci, uz pomoć Sans Culottes, urbanih radnika, preuzeli vlast i nametnuli teror.
Predvođeni Maximilien Robespierreom i Dantonom, stvorili su narodne sudove koji su sudili i osudili na smrt sve protivnike revolucije: kralja, Mariju Antoaneta, svećenike i pripadnike plemstva giljotinirani, iako su kasnije i sami vođe bili revolucionari doživjeli su istu sudbinu kada su optuženi i osuđeni za težnju ka ličnoj diktaturi.
