2023 Autor: Jake Johnson | [email protected]. Zadnja izmjena: 2023-05-24 23:12
Rođen je u Buenos Airesu 2. juna 1758. Bio je sin kapetana španske milicije i pekara Dominga Passoa i Marije Manuele Fernandez, kćerke španskog oca i majke kreolke, drugi od sedmoro braće i sestara. Studirao je u Kordobi gdje je stekao titulu magistra filozofije i doktora teologije.
Nazad u Buenos Airesu, predavao je filozofiju na Colegio de San Carlos. Na Univerzitetu u Charcasu diplomirao je pravnika.
Postavljen je za fiskalnog agenta Kraljevskog trezora 1803. godine i bio je jedan od prvih doseljenika grada San José de Flores, u Buenos Airesu, zajedno sa ocem Bartoloméa Mitre, Ambrosio Mitre i generalom Joséom Rondeau, između ostalih ličnosti.
Za svoju crkvu, inauguriranu 1831. godine, koja je zamijenila nesigurnu podignutu 1806., dao je važne donacije. Bilo je to u San José de Floresu gdje je proglašen Ustav iz 1853. i potpisan pakt od 11. novembra 1859. koji nosi ime grada.
Učestvovao je u odbrani grada Buenos Airesa, tokom engleskih invazija, kao jedan od glasova koji je bio podignut da komandu trupa vodi Liniers, heroj Rekonkviste, i ne od kukavnog vicekralja Sobremontea koji je, suočen sa strašnim događajima, odlučio da pobegne u Kordobu. Vicekralj je morao otići u egzil u Montevideo, a njegovu poziciju vicekralja zauzeo je Liniers, koji će kasnije biti smijenjen, zbog svog porijekla. Francuski, kada se dogodila Napoleonova invazija na Španiju, B altasar Hidalgo de Cisneros, posljednji vicekralj Rio de la Plate.
Bio je sekretar Prve hunte nacionalne vlade 1810, zajedno sa Marianom Morenom, ograničavajući se na odobravanje odluka ovog strastvenog revolucionara, ostavljajući njegovu figuru zasjenjenu likom njegovog kolege na toj funkciji.
Upravu Buenos Airesa bilo je potrebno priznanje gradova u unutrašnjosti, a u tu svrhu Huan José Paso je 12. juna 1810. dobio zadatak da postigne pripajanje Montevidea. Njegova misija je propala jer bi Montevideo prihvatio novu vladu samo ako bi priznala suverenitet Regentskog vijeća.
Branitelj morenista, protivio se ulasku poslanika iz unutrašnjosti u Upravni odbor, ali su oni to uspjeli integrirati formiranjem Velikog odbora. Saavedra je podržao javnu pogodnost inkorporacije poslanika unutrašnjih poslova uprkos tome što je suprotno zakonu.
U aprilu 1811. revolucija je podijelila članove hunte, pri čemu su samo Saavedra, Domingo Matheu i Juan José Paso opstajali u Grande hunti, koji je promijenio svoju vjernost Morenu zbog povezivanja sa Saavedrom.
U martu 1811. Morenisti su se pridružili Patriotskom društvu, ali Paso je ostao izvan njega.
U septembru 1811. potpisano je primirje sa vicekraljem Eliom, Paso je bio jedan od potpisnika, kojim je revolucionarna stvar izgubila Banda Oriental.
Učestvovao je kao zaverenik u odboru čiji je i sam bio član, kao Gorritti, zajedno saSarratea i Rivadavia koji su se u tu svrhu udružili s morenistima. Dana 22. septembra, odbor je raspušten, stvarajući Prvi trijumvirat, ostavljajući odbor kao konzervativni odbor.
Bio je član dva Trijumvirata, prvog zajedno sa Felicianom Chiclanom i Manuelom de Sarrateom, ali su ga nesuglasice sa Chiclanom natjerale da podnese ostavku u aprilu 1812. Iz opozicije, uz pomoć snaga San Martina, uspio je da sruši Prvi trijumvirat, nakon što je postalo poznato da se Belgrano oglušio o naredbu o povratku, i ostvario važnu oružanu pobjedu protiv rojalista u bici kod Tucumana.
Nakon što je uspostavljen Drugi trijumvirat sa Huanom Joséom Pasom, Antoniom Alvarezom Jonteom i Nicolásom Rodríguezom Penjom, pomogao je u promociji poziva u Skupštinu XIII godine, koja je inaugurirana pod njegovim privremenim predsjedavanjem, 31. januara 1813. Predsjedništvo je tada obavljao Alvear, kandidat iz lože Lautaro. Prestao je sa radom u aprilu 1813.
U decembru 1813. otišao je u Čile, u diplomatsku misiju, gdje su José Miguel Carrera i Bernardo O'Higgins rješavali interna pitanja. Nakon katastrofe u Rancagui, Huan José Paso se vratio u Buenos Aires krajem 1814.
Bio je vladin savjetnik i generalni ratni revizor u junu 1815., iz te uloge je branio admirala Williama Browna, koji je bio u opasnosti da ne posluša vladine naredbe tako što je bez ovlaštenja učestvovao u privatnim ratovima na Pacifiku 1816.
Tokom Kongresa u Tucumanu, bilo jepredstavnik provincije Buenos Aires.
Imao je izuzetnu ulogu u izradi akta o nezavisnosti, koji je pročitao u svojstvu sekretara, i u projektu unitarnog ustava iz 1819. godine, koji su provincije odbacile, što je podržalo potrebu za federalni režim.
Njegove ideje, kao i ideje mnogih heroja tog vremena, bile su da nametnu ustavnu monarhiju, jer je to sistem koji bi se najbolje vidio u Evropi u kojoj su ponovo uspostavljeni monarhijski režimi.
U kongresu iz 1824. godine, koji je odobrio unitarni ustav iz 1826. godine, učestvovao je kao poslanik za provinciju Buenos Aires. On je ovom prilikom predstavio važne zakonodavne projekte o restrukturiranju vojske i stvaranju Narodne banke.
Bio je dio savjetodavnog tijela od 24 člana koje je pratilo rukovodstvo guvernera Buenos Airesa, Huana Joséa Viamontea, ali kada je guvernera preuzeo Huan Manuel de Rosas, došlo je do neslaganja između ovog saveznog caudila i Pasa
Umro je u Buenos Airesu 10. septembra 1833.
