2023 Autor: Jake Johnson | [email protected]. Zadnja izmjena: 2023-05-24 23:12
Nakon sastanka Cabildo Abierto od 22. maja 1810. i nakon neuspjeha Odbora od 24. maja, kojim je predsjedavao vicekralj Cisneros, 25. maja je formiran Prvi vladin odbor, poznat kao Prva nacionalna vlada. Sastavljen je, kao predsjednik: Cornelio Saavedra, kao sekretari Huan José Paso i Mariano Moreno i kao članovi, Juan Castelli, Manuel Belgrano, Manuel Alberti, Miguel de Azcuénaga, Juan Larrea i Domingo Matheu.
Nova vlast se proglasila nasljednikom prethodne uprave i lojalnom Ferdinandu VII. Svi članovi su bili Kreolci, osim španskih trgovaca Dominga Matheua i Juana Larrea.
Upravni odbor se morao suočiti sa velikim problemima: unutar njega su se suprotstavljale različite ideje o destinaciji koju treba pratiti. Jedan od njih je bio nastaviti ili ne, zavisnost od Metropole a drugi, problem sa unutrašnjošću.
Vlada je uspostavljena iz Buenos Airesa i kamen spoticanja je bilo njeno prihvatanje od strane ostatka vicekraljevstva. Iako je unutrašnjost pozdravljala kraj kolonijalne veze, odbacila je Buenos Aires kao poglavara i vladara nove države.
Upućen je apel na provincije da priznaju autoritet nove vlade i odrede zamjenika koji će ga predstavljati u odboru, a organizirane su vojne ekspedicije kako bi određene provincije prihvatilenovi autoritet, pošto su se kontrarevolucionarna žarišta proširila na Kordobu, Paragvaj, Banda Oriental i Alto Perú.
Ekspedicija koja je bila predodređena za Gornji Peru, ugušila je rojalističko žarište Kordobe, pod komandom Santiaga de Liniersa, koji je upucan u Cabeza de Tigre. U Gornjem Peruu nisu imali istu sreću. Izvedena su tri pohoda: prva koju je vodio Castelli, druga Belgrano i ona Rondeaua, koji je poražen kod Sipe-Sipe, što je rezultiralo gubitkom te regije, bogate rudnicima srebra.
U Paragvaju, Kabildo iz Asunciona odlučio je da se suprotstavi revolucionarnim trupama Belgrana, priznajući autoritet Španije. Belgrano je poražen i Paragvaj je postao nezavisan, prestajući da predstavlja realnu pretnju. Nešto slično dogodilo se u Banda Orientalu, koji je nakon što je proglasio svoju lojalnost španskoj kruni, uspio postati nezavisan u julu 1814., predvođen Joséom Gervasio de Artigasom.
U Odboru su se izdvojile dvije glavne grupe, s obzirom na njihov položaj prema unutrašnjosti. Moreno je podrazumijevao sazivanje posebnog pokrajinskog kongresa, pošto bi opći kongres bio previše brojan, a što se tiče načina izvođenja revolucije, on je preferirao radikalne i nasilne metode, za razliku od onoga što je predlagao Saavedra, koji je bio šef milicije, umjerenih ideja..
8. decembra 1810. godine izdat je dekret o suzbijanju časti, kojim je Saavedra izgubio vojnu komandu, koja je prebačena na huntu. Iako je ovo koristilo Morenu, Saavedra se našaokompenzirao prihvatanjem njegovog prijedloga da se zamjenici iz unutrašnjosti integrišu u Odbor, čemu se Moreno usprotivio.
Objavio je svoje ideje o tom pitanju u novembru 1810. godine u novinama La Gazeta de Buenos Ayres, novinama koje je kreirala hunta, usmerenim na javno mnjenje, gde je objasnio potrebu za donošenjem ustava bez kojeg nema država mogla da organizuje. Ali ovaj novi ustav, čiju je potrebu on isticao, nije mogao priznati autoritet Ferdinanda VII, budući da su ljudi bili zarobljeni, povratili svoja prava da uspostave vlastitu vladu.
Saavedrina pozicija imala je za cilj da se kolonijalna veza ne raskine tako drastično.
Prije učlanjenja u Odbor zamjenika unutrašnjih poslova, Moreno je dao ostavku i pokušao da se skloni u Evropu, ali je umro tokom putovanja.
La Junta Grande, ime koje je organizacija preuzela prilikom uključivanja poslanika iz unutrašnjosti 18. decembra, gajila je dvije tendencije: onu vođe Kordova, Gregoria Funesa, koji je zastupao interese devet poslanika iz unutrašnjosti, i to Cornelio Saavedra.
Novi odbor se morao suočiti sa ozbiljnim problemima. Vojni pohodi, na koje smo već aludirali, nisu davali mnogo razloga za optimizam. Belgrano je doživeo poraz u Paraguariju 19. januara i u Takuariju 10. marta. Belgrano je, iskorištavajući postojanje kreolskih poglavica među pobjednicima, započeo seriju razgovora kroz pisma sa protivničkim poglavarom Cavañasom, gdje je predložio da se zajedno boreza oslobođenje Paragvaja. Događaj je završio kapitulacijom kojom se Belgrano povukao u Corrientes, a paragvajski kreoli svrgnuli guvernera Velazca.
Dok je Saavedra bio na čelu hunte, nije bilo previše sukoba, ali kada je otputovao na sjever da reorganizira vojsku koja je pretrpjela veliki poraz u Huaquiju, opozicija je iskoristila prednost, uz vodstvo Sarratea i Rivadavia, udruživši moreniste da organiziraju manje brojnu izvršnu vlast, stvarajući Trijumvirat, na zahtjev Kabilda, koji je 22. septembra zahtijevao reformu vlade, koju bi sada činili Huan José Paso, Manuel de Sarratea i Feliciano Chiclana, kao sekretari, Bernardino Rivadavia, Julián Pérez i Vicente López.
La Junta Grande je nestala, postajući zakonodavna vlast, koja je pod imenom Konzervativna hunta prava Fernanda VII imala kratkog vijeka, pošto ju je Prvi trijumvirat ubrzo nakon toga raspustio.
